Edward Hodura

Pasjonat sportu, wybitny zawodnik i legendarny trener

Niewątpliwie jeden z pionierów rugby w Polsce. W pamięci wychowanków pozostał jako wielki autorytet, wspominany z szacunkiem, wdzięcznością i ogromną sympatią.

Jeden z założycieli sekcji rugby w sopockim Miejskim Klubie Sportowym „Ogniwo” w latach 60. Twórca potęgi sopockiego rugby w latach 80. Karierę zawodniczą rozpoczął w drużynie Lechii Gdańsk. Edward Hodura w Lechii święcił też swoje pierwsze sukcesy jako zawodnik oraz trener, zdobywając mistrzostwo oraz wicemistrzostwo Polski. W tym czasie rozegrał też szesnaście meczów międzypaństwowych.

Od 1981 roku objął stanowisko trenera pierwszego zespołu Ogniwa. Po pracy cały swój czas spędzał na boisku, gdzie trenował jednocześnie
seniorów, juniorów i kadetów. Za sprawą swojego podejścia potrafił sprowadzić buntowniczą młodzież na odpowiednie tory. Wychował również około pięćdziesięciu reprezentantów Polski. Edward Hodura w ciągu kilku lat uczynił z drużyny Ogniwa Sopot hegemona w polskim świecie rugby. Ogniwo było zdecydowanie najlepszym klubem w Polsce lat 80. i 90. XX wieku. Jego synowie Sylwester i Jarosław również gracze rugby, przez wiele lat stanowili trzon drużyny Ogniwa.

Mistrz Polski, zdobywca Pucharu Polski w 1987 rok

U góry od lewej: J.Stromski, P.Szwichtenberg, G.Kacała, J.Szymański, D.Marciniak, W.Glaeske, A.Stępień, J.Szwichtenberg, A.Langner, D.Podlasek, D.Subocz, E.Hodura U dołu od lewej: A.Sieczyński, A.Wielgosz, M.Wijatkowski, T.Sokołowski, J.Hodura, R.Kamiński, G.Szostek, R.Barneta, S.Hodura, Z.Piwowarski…nie ma na zdjęciu T.Wysieckiego, A.Koconia, A.Malachowskiego, P. Wasyłejko

Osiągnięcia

Zawodnik Lechii Gdańsk (1961-1979) – Złoty medal MP seniorów 1961,; srebrny: 1963, 1971, 1972, 1973; brązowy: 1962, 1967, 1968, 1969, 1974, 1977; zdobywca Pucharu Polski 1977. W latach 1979-1982 zawodnik Ogniwa Sopot. W reprezentacji Polski seniorów rozegrał 16 meczy, zdobył 8 punktów.
Trener seniorów Lechii (1970-1971) – Złoty medal Mistrzostw Polski w 1970 roku, razem z Bolesławem Brzoskowskim, srebrny w 1971 roku.

Trener Ogniwa Sopot w latach 1964-1965 i 1981-1991. Złote medale MP seniorów: 1987, 1988, 1990, 1991,; srebrny w 1988; brązowy w 1986, zdobywca Pucharu Polski w 1987, 1988, 1989. Złote medale MP juniorów: 1982, 1983, 1985. Złote medale MP kadetów : 1982, 1983. Mistrz Sportu (1975).
Trener PZR (1983, 1987).

Od lipca 2002 roku jego imię nosi stadion Ogniwa Sopot. Wychowawca wielu wspaniałych rugbistów, wielki pasjonat i fanatyk rugby. Niewiele rzeczy w jego życiu było ważniejsze niż rugby. Zostawił po sobie legendę i rzeszę wychowanków, którzy w dalszym ciągu czerpią z jego wiedzy i zaangażowania

Mistrz Polski, zdobywca Pucharu Polski 1989

U góry od lewej: K.Cackowski, W.Grzyb, D.Marciniak, D.Podlasek, M.Kossakowski, A.Świstowski, W.Trocki, T.Barnat, P.Szwichtenberg, J.Szwichtenberg, K.Kornath, T.Wysiecki, J.Szymański, E.Hodura. U dołu od lewej: T.Cackowski, J.Sokołowski, M.Wijatkowski, R.Barneta, J.Hodura, S.Hodura, G.Szostek, T.Sokołowski, Z.Piwowarski, M.Stachura, R.Cajzer.

Droga do Mistrzostwa

Przygodę z Ogniwem Sopot rozpoczął w 1959 roku jako zawodnik piłki nożnej miejscowego klubu. Po dwóch latach trafił do drużyny rugby Lechii Gdańsk z którą osiągnął wiele sukcesów sportowych, co zaowocowało również jedenastoletnią przygodą z pierwszą Reprezentacją Polski.

W 1971 zdobył pierwszy złoty medal jako trener. Pod koniec lat siedemdziesiątych będąc jeszcze zawodnikiem Lechii rozpoczął pierwsze treningi z Ogniwem Sopot. Drużyna budowana była na fundamencie drugoligowej drużyny seniorów i zawodników Bałtyku Gdynia.

W 1979 roku Edward Hodura rozpoczął pracę od podstaw i nabór do grupy junior i junior młodszy. W 1980 dołączył do niej Jarosław Hodura rok później Sylwester. Po dwóch latach pracy drużyny juniorskie sięgały po złote medale. Mistrzowie Polski Juniorów z 1983 roku bardzo znacząco wzmocnili drużynę seniorów która to w 1984 awansowała do I – ligi.

W 1987 roku Ogniwo Sopot zdobywa po raz pierwszy w historii Mistrzostwo Polski, sukces trenerski Edwarda Hodury był tym większy ponieważ w szerokim składzie było około dwudziestu zawodników z drużyny juniorskiej którą od podstaw stworzył. Jego praca doprowadziła do zdominowania w latach 90-tych krajowych rozgrywek, po jego śmierci drużyna ,,z rozpędu” zdobywała kolejne tytuły. Przez 18 lat pierwsza drużyna Ogniwa Sopot była zawsze na „pudle” Mistrzostw Polski.

Mistrz Polski 1990 rok

U góry od lewej: H.Kurowski, K.Kornath, J.Szwichtenberg, K.Wójtowicz, G.Kacała, P.Tubielewicz, P.Szwichtenberg, M.Ignatowicz, W.Trocki, D.Marciniak, M.Kosakowski, A.Malachowski, T.Barnat, P.Chyła, T.Barwik, R.Cajzer, E.Hodura, Gutowski. U dołu od lewej: G.Wijatkowski,…., M.Wijatkowski, T.Stępień, J.Sokołowski, A.Wielgosz, T.Sokołowski, G.Szostek, S.Hodura, J.Hodura, T.Formela, T.Mikulski, M.Stachura, …,D.Komisarczuk